KOŁA ŻYWEGO RÓŻANCA
przy Parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła
w Waśniowie
WARTO WIEDZIEĆ
Różaniec – pochodzi od łacińskiego słowa rosarium, oznaczającego wieniec z róż.
Sama róża jest jednym z kwiatów symbolizujących Dziewicę Maryję. Nazwa różańca wywodzi się ze średniowiecza. Odmawianie modlitwy różańcowej porównywano do ofiarowania Maryi wieńca ze 150 róż. Inne nazwy różańca: Psałterz maryjny, Pozdrowienia[i].
Poprawne odmawianie różańca oznacza odmawianie modlitwy oraz medytację w tym samym czasie. Dzięki temu odmawianie różańca jest tak wspaniałym przeżyciem duchowym! Każda z tajemnic różańca koncentruje się na jednym ważnym wydarzeniu z życia Jezusa Chrystusa i jego Matki Maryi. To swego rodzaju streszczenie Ewangelii składające się z czterech części: Tajemnic Radosnych, Tajemnic Światła, Tajemnic Bolesnych i Tajemnic Chwalebnych.
Tajemnice powinno się odmawiać następująco:
RADOSNE – w poniedziałki i soboty,
ŚWIATŁA – w czwartki,
BOLESNE ? we wtorki i piątki,
CHWALEBNE ? w środy i niedziele.
Nazwa Różańca, jak wspomnieliśmy, wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, symbolizowały one różne cechy. Często też ofiarowywano kwiaty Bogu i ukochanym osobom. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem.
Za ojca Różańca Świętego uważa się św. Dominika (1170-1221), któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie.
Różaniec był dla św. Dominika skuteczną bronią w walce z herezją albigensów*. Legenda głosi, że to właśnie w czasie jednej z jego wypraw, w trakcie której zwalczał tę herezję, zrodziła się modlitwa różańcowa. Gdy pomimo postów i modlitw posługa św. Dominika nie przynosiła owoców, wówczas objawiła się Matka Boża i poleciła Dominikowi, by nie tylko głosił kazania, lecz by połączył je z odmawianiem tzw. Psałterza Maryi, czyli 150 Zdrowaś Maryjo i 15 Ojcze nasz. Od tej pory św. Dominik przeplatał swoje nauki modlitwą różańcową, w której rozważał wraz ze słuchaczami treści zawarte w głoszonych naukach. Nie był jednak to różaniec w obecnej formie.
Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche (1428-1475). On ustalił liczbę 150 Zdrowaś Maryjo na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą Ojcze nasz. Dla rozpowszechniania tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe. Dzięki zakonowi dominikańskiemu modlitwa różańcowa już w XV wieku stała się znana w całym Kościele[ii].
Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799?1862) w Lyonie w roku 1826. „Najważniejszą i najtrudniejszą rzeczą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał ‚breve’ aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie.
Obecnie Żywy Różaniec istnieje prawie w każdej parafii. Parafialna wspólnota Żywego Różańca jest jednostką autonomiczną, tzn. wspólnoty parafialne nie łączą się w struktury ogólnokrajowe, czy światowe. W Polsce obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez ojca Szymona Niezgodę OP w roku 1977 dla uczczenia stulecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana kardynała Wyszyńskiego (można się z nim zapoznać m.in. na stronie: http://www.rozaniec.dominikanie.pl/003.html ).
Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:
– w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
– Narodzenia Pana Jezusa (25.XII),
– Ofiarowania Pańskiego (2.II),
– Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25.III),
– Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),
– Wniebowzięcia Matki Bożej (15.VIII),
– w święto Królowej Różańca świętego (7.X),
– oraz Niepokalanego Poczęcia Maryi (8.XII)[iii].
Obowiązki członków Żywego Różańca:
1. Wprowadzenie do Wspólnoty Żywego Różańca dokonuje się przez wpisanie wstępującego do Parafialnej Księgi Żywego Różańca.
2. Codzienne odmawianie jednej tajemnicy Różańca św. (tzn. l Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo) połączone z rozważaniem przydzielonej na dany miesiąc Tajemnicy.
3. Uczestniczenie w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych, połączonych ze Mszą św. w intencji żyjących i zmarłych członków Żywego Różańca i zmianą Tajemnic Różańcowych.
4. Częsty udział w życiu sakramentalnym oraz pogłębianie swojej wiary i wiedzy religijnej.
5. Szerzenie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską oraz odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła.
6. W miarę możliwości wspomaganie ubogich oraz udział w pogrzebach zmarłych członków Wspólnoty Różańcowej.
W roku 2002 Papież Jan Paweł II rozszerzył dotychczasowy Różaniec o jeszcze jedną część –tajemnice światła, mówiące o życiu publicznym Pana Jezusa. W swoim Liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae napisał:
„Aby rozwinąć chrystologiczny wymiar różańca, stosowne byłoby uzupełnienie, które (?) pozwoliłoby objąć także tajemnice życia publicznego Chrystusa między chrztem w Jordanie a męką. (?) To w latach życia publicznego misterium Chrystusa objawia się ze specjalnego tytułu jako tajemnica światła: (J 9,5)” [iv].
W naszych dokumentach archiwalnych odnaleźć możemy wzmianki o istnieniu i działalności parafialnych kół różańcowych z początku XX wieku. Wynika z nich, że prawie 100 lat Róże Różańcowe były udokumentowanym zapleczem duchowym naszej parafii. Nie oznacza to oczywiście, iż tylko w ostatnim stuleciu ludzie zawierzali swoje sprawy (i nie tylko swoje) pośrednictwu Matki Najświętszej. Modlitwa różańcowa towarzyszy przecież ludzkości od ponad pięciu wieków!
Rokiem wyjątkowym dla naszej parafii był rok 2012, który obfitował w ilość i różnorodność podjętych Dzieł Ewangelizacyjnych!! Dzięki staraniom i inicjatywie naszego obecnego proboszcza ks. Ryszarda Koneckiego i łasce Ducha Świętego powstało wiele nowych grup parafialnych. Największą i najliczniejszą wspólnotą została rzesza członków Kół Żywego Różańca. To niesamowite, jak wiele osób odpowiedziało na wezwanie ks. Proboszcza i podjęło w tym samym czasie decyzję o przystąpieniu do Kół Różańcowych! 28 marca 2012 roku podczas Rekolekcji Wielkopostnych w naszej parafii miało miejsce uroczyste powołanie nowych, 20-osobowych Kół Żywego Różańca. Powstało ich równocześnie aż piętnaście, co dowodzi niezbicie o niesamowitym zaangażowaniu naszego Duszpasterza oraz ogromnej Łasce Bożej jakiej dostąpiliśmy. BOGU NIECH BĘDĄ ZA TO DZIĘKI!
Obecnie w parafii działa 19 Kół, w tym 1 męskie, oraz 3 nowo powstałe koła rodziców modlących się w intencji swoich dzieci. Koła różańcowe działają w każdej miejscowości naszej parafii (w niektórych nawet po dwa!). Oprócz Róż Różańcowych utworzonych z mieszkańców poszczególnych wiosek, powstały również cztery Koła ogólne zrzeszające wiernych z terenu całej parafii (są nimi właśnie koła: męskie, dziecięce i 3 rodzicielskie).
Spotkania wspólnoty różańcowej odbywają się w naszej Świątyni, w każdą pierwszą niedzielę miesiąca o godz. 11.00. W tym dniu, po uroczystej Eucharystii następuje wymiana tajemnic różańcowych z podaniem intencji na dany miesiąc, wspólna modlitwa oraz dzielenie się informacjami i spostrzeżeniami. Prowadzony jest również kolportaż prasy katolickiej, w tym gazety „Różaniec”.
Główną, niezmienną intencją, w której modlą się wszyscy członkowie Róż Różańcowych jest DUCHOWA ODNOWA NASZEJ PARAFII!
Do niej, co miesiąc, nasz opiekun duchowy ks. Proboszcz wyznacza dodatkowe intencje, wypływające z bieżących spraw i potrzeb, będące niejednokrotnie odpowiedzią na problemy parafii, ojczyzny czy też całego Kościoła na świecie.
Opiekun duchowy: ks. Proboszcz Ryszard Konecki
CZAJĘCICE:
1. Koło Różańcowe Św. Barbary – zelatorka Agnieszka Jabłońska
KOWALKOWICE:
2. Koło Różańcowe Św. Weroniki – zelatorka Henryka Adamska
MAŁE JODŁO:
3. Koło Różańcowe Matki Bożej Częstochowskiej – zelatorka Helena Jedlikowska
NOSÓW:
4. Koło Różańcowe Św. Faustyny – zelatorka Joanna Nowacka
PĘKOSŁAWICE:
5. Koło Różańcowe Św. Rity – zelatorka Iwona Cichońska
PIOTRÓW:
6. Koło Różańcowe Matki Bożej Pocieszenia – zelatorka Maria Stanek
7. Koło Różańcowe Matki Bożej Zielnej – zelatorka Aurelia Kobyłecka
PRUSINOWICE:
8. Koło Różańcowe Matki Bożej Fatimskiej – zelatorka Dorota Nowakowska
STRUPICE:
9. Koło Różańcowe Św. Teresy od Dzieciątka – zelatorka Agnieszka Chojnacka
ŚNIEŻKOWICE:
10.Koło Różańcowe Św. Marii Magdaleny – zelatorka Marta Kosiarska
11.Koło Różańcowe Św. Teresy Wielkiej – zelatorka Genowefa Nowak
WAŚNIÓW:
12.Koło Różańcowe Matki Bożej Szkaplerznej – zelatorka Maria Kowalska
13.Koło Różańcowe Św. Filomeny – zelatorka Katarzyna Majewska
WOJCIECHOWICE:
14.Koło Różańcowe Św. Jana Pawła II – zelatorka Marzena Wziątek
ZAJĄCZKOWICE:
15.Koło Różańcowe Św. Hiacynty – zelatorka Iwona Bassa
oraz
16.Koło Różańcowe Św. Piotra i Pawła (męskie) – zelator Arkadiusz Gryzka
17.Koło Różańcowe Matki Bożej Królowej Rodzin (rodziców za dzieci) – zelatorka Anna Szczykutowicz
18. Koło Różańcowe Matki Bożej Miłosierdzia (rodziców za dzieci, data powstania: maj 2015 r.) – zelatorka Marta Grunt
19. Koło Różańcowe Matki Bożej Nieustającej Pomocy (rodziców za dzieci, data powstania: maj 2016 r.) – zelatorka Anna Staniek
WSZYSTKIM, ŻYCZĄC BŁOGOSŁAWIEŃSTWA BOŻEGO DEDYKUJEMY SŁOWA NASZEGO RODAKA OJCA ŚWIĘTEGO:
„Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca.”
[i] Zob.: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/M/ML/historia%20rozanca3.html , dn. 05.01.2014
[ii] Zob.: http://www.bu.kul.pl/podsumowanie-roku-rozanca-jak-narodzil-sie-rozaniec,art_11433.html, dn. 05.01.2014
[iii] Zob.:http://www.rozaniec.dominikanie.pl/003.html , dn.06.01.2014
[iv] Zob.: Jan Paweł II, List apost. Rosarium Virginis Mariae, Wyd. Diecezjalne w Sandomierzu, , s.25
*Albigensi (od miasta Albi w południowej Francji), inaczej zwani katarami (czystymi) stanowili sektę powstałą na podłożu manichejskim. Uważali siebie za dobrych chrześcijan, wierzących i pokutujących oraz świadomie ubogich. Byli przekonani, że ich Kościół, tzw. Chrystusowy był różny od Kościoła rzymskiego, zarzucając, że u nas bardziej dba się o wystawność nabożeństw niż o ideały ewangeliczne. Według nich Chrystus był jednym z aniołów lub najlepszym z ludzi usynowionym przez Boga. Albigensi czynnie występowali przeciwko Kościołowi, niszcząc katolickie świątynie, plebanie i inne obiekty (E. Gigilewicz)
